roadtrip part 2

Goed, na een nachtje slapen, een preek te hebben geschreven en wat gekletst te hebben ga ik me toch maar aan een nieuwe update voor mijn blog wagen. Het gaat lastig worden om de afgelopen twee weken te omschrijven, zeker zonder foto’s.. geen zorgen, die komen alleen wat later bij gebrek aan snoertjes..
Maargoed, het begint allemaal 2 weken terug.. na wat gehaast zitten we weer gezellig met zijn alle in de bus. Op naar Toowoomba deze keer. We bleken op een kamp te verblijven waar waarschijnlijk binnenkort de eerste Toowoomba DTS gaat beginnen. Het was op de top van een berg, met uitzicht op een vallei en andere bergen en had een eigen zwembad dus het moest wel een topweek worden! De volgende dag konden we daadwerkelijk zien waar we terechtgekomen waren en het bleek nog mooier te zijn dan ik al dacht. (serieus, foto’s volgen later maar in het echt is het beter) Die ochtend gingen ik en een aantal anderen helpen in de soepkeuken in de stad en ’s middags helpen met het opknappen van het kamp. De volgende dagen vooral bezig geweest met het slopen van bosjes en bomen. Wat hier soms wel wat anders gaat.. eerste dag was gewoon met een enorme tang bosjes slopen maar de dag daarna werd al weer wat interessanter.. oftewel: met een machette mes een onkruidstuik omhakken naast een dode slang :D dan weet je weer dat je in Australië bent.. verder ’s avonds geholpen bij een niet christelijke jeugdgroep voor meiden. Het was een groep met christelijke leiding en met een christelijke insteek maar dan voor niet-christenen en dus met een boodschap zonder de bijbel te gebruiken en vooral veel spelletjes :P. Maar zo goed om te zien hoe die meiden met elkaar omgaan en dankbaar zijn voor een plek waar ze gewoon zichzelf kunnen zijn en geaccepteerd worden. Verder was het plan om zaterdag een berg te gaan beklimmen.. dus met wandelschoenen aan op weg naar de berg. Maar alleen al de rit was een belevenis.. Het begon allemaal met het nemen van een verkeerde afslag naar een weggetje naar boven.. en het werd steiler, en steiler.. en steiler. Nu is er één probleem waarom dit niet dramatisch genoeg klinkt, jullie kennen de bus niet :D. Die komt naar schatting uit de jaren 80’ en rijdt alleen nog door een wonder en waarschijnlijk veel gebed. Maarja, de weg werd steiler, terugschakelen is een klein stukje achteruit en dat rustig optrekken. Langzaam vooruit.. en bang! Boem! Rinkel! WAT? Welk raam is gebroken? Is de motor uit de bus gevallen? Wie is gewond? Oh.. we rijden nog.. het is slechts de gereedschapskist die viel :D uiteindelijk komen we boven aan en blijken we op de verkeerde weg te zijn.. dus dan maar de remmen uittesten. Uiteindelijk aangekomen bij een weg naar de berg die niet langer verstandig is om te rijden dus lopend verder. Na ongeveer 10 minuten de berg af te lopen, ergens is de verte de berg ziend die we gaan beklimmen, geven we het op. Het bleek ongeveer een uur te zijn naar de berg, dan ruim een uur naar boven, en dan nog terug berg af en dan de volgende berg op naar de bus.. en dat voor een uitzicht dat we op het kamp ook hebben. Dus maar lunch in het park en terug. Zondag zijn we in de kerk geweest. Opzich niet zo bijzonder voor een zondag tijdens een DTS zou je zeggen.. maar ik bedoel hiermee van een uur of 9 ’s ochtends tot een uur of 6 ’s avonds.. inclusief lunch en avondeten.. ’s ochtend een dienst over missions en reizen waar we natuurlijk niet onopgemerkt bleven en ’s avonds een aparte laagdrempelige dienst voor daklozen, alleenstaanden en iedereen anders die wil komen, gevolgd door een milo met timtam bij de dominee en ’s avonds een douche (geloof me, dit is een nuttige opmerking :P). De volgende ochtend om half 5 met zijn allen klaar zitten in de bus voor de rit naar Airlie beach, waar we ’s avonds rond 11 uur aankomen, slapen in een kerk (zonder douche) en de volgende ochtend vroeg naar de haven waar we met de pont naar onze volgende bestemming zouden gaan, south molle Island. Je verwacht dan een pondje maar ik begon het al verdacht te vinden op het moment dat ze onze spullen uit de bus moesten halen omdat die niet mee ging. Vervolgens krijgen we te horen dat we niet in één keer op de boot passen met onze spullen (30 man en kampeerspullen) en zie ik daar een klein motorboortje aankomen. Met de eerste 15 mensen en alle tenten (en vreemd genoeg heel veel water) gaan we op weg naar het eiland. Daar aangekomen blijkt een droom uitgekomen. Stel je een tropisch eiland voor, een groene berg opreizend uit het water met een strand ernaast, nergens een persoon te bekennen (op 2 mensen na die de boot terug namen), het strand bedekt met koraal en een klein soort van campingje wat onze verblijfplaats was voor de komende drie dagen :D, en we waren de enige daar simpelweg omdat de camping vol was met alleen ons.. (serieus, de goede foto’s volgen nog maar ook nu kan een foto niet helemaal zeggen hoe mooi het was.. ) het enige soort van nadeel.. geen stromend water en geen elektriciteit. Dus vroeg naar bed, zaklamp mee, geen douche en geen fatsoenlijke wc’s. Wel grappig om te zien hoe creatief je dan wordt :P (haren wassen in de oceaan, tanden poesten met flesjes water enz.). Verder lag het eiland ergens in het great barrier reef, hadden we snorkels mee dus die ook meteen maar even uitgetest en niet te vergeten de kwallenpakken. Yep, je leest het goed :p er zitten daar dodelijke doorzichtige kwallen kleiner dan de nagel van je pink dus moest je ten alle tijden een pak aantrekken in het water. Dus ik snorkelde vrolijk in het rond op zo’n 50 meter van de kant vandaan (gaat nog logisch zijn) uitkijkend op het koraal en de vrolijke visjes. Toen klonk het altijd goede woord dat het eten klaar was, dus ik uit het water, even snel opkleden en eten pakken en nog geen kwartier later zit ik met de anderen op het strand te eten en de zonsondergang te bewonderen tot er een schreeuw klinkt. ‘een haai!’, ‘nee, een schildpad’ en zo nog even door. Dus iedereen kijkt naar dat leuke plekje zo’n 50 meter bij het strand vandaan waar een haai bezig is met het veroveren van een schildpad, het is een kleine haai maar ik moet zeggen dat ik wel blij was om uit het water te zijn. Maargoed, we hebben we meer gedaan dan alleen zonnen, beklimmen van de berg, snorkelen en kwijlen bij iedere zeilboot die langskomt (2 van de 3 dagen windkracht 3-4 met zon op het blauwe water tussen de eilanden), namelijk lectures. Nu zou ik het uitzicht over het strand en de blauwe zee wat we hebben vanuit lectures kunnen omschrijven maar zo gemeen ben ik natuurlijk niet. Dus ga ik maar verder met het onderwerp van de week, Missions. De baseleader van airlie beach gaf ons de lessen en het was heel gaaf om zijn passie te zien voor missions. Best wel schokkend om te horen dat er in de wereld 2.830.000.000 mensen zijn die nog nooit van Jezus hebben gehoord. En dat er in de moslimwereld voor elke miljoen mensen 3 zendelingen zijn. En dat terwijl God gezegd heeft om mensen over Hem te vertellen.
Vrijdag was het tijd om terug te gaan. Eerst zijn we die dag naar een fakebeach gegaan waar we iets fantastisch vonden… een douche! Weliswaar redelijk koud en buiten maar toch, en douche! Die nacht weer in de kerk slapen en de volgende dag een 18 uur durende rit naar de base terug. Onderweg eten bij de mac waar een meisje letterlijk gevraagd werd of we dakloos waren.. :P gewoon om een beeld te geven van hoe we roken en eruit zagen na 2 weken geen wasmachine en 1 week geen douche :P. Maar het was wel gezellig om weer bij te kunnen kletsen, huiswerk te moeten maken.. en verder met de voorbereidingen voor outreach. Deze week ging het over geestelijke strijd.. zo gaaf om te horen hoe veel autoriteit we hebben en de tactiekjes van de vijand. Hoe zou je jezelf aanvallen? He, de duivel is niet dom en gebruikt dat ook.

Goed, dat is denk is wel weer lang genoeg :P vanavond de graduation van de MAD school en dan volgende week een outreach en lecture week in Chinchilla.. dus weer een roadtrip :P En hoe gaat het daar? Heb wel wat mensen gesproken (super leuk!) maar ik blijf graag op de hoogte :D